Πρωταθλητής Αθηνών 1950-51

Ο πρώτος μεγάλος τίτλος

Τη σεζόν 1950-51 η προσπάθεια του συλλόγου να κατακτήσει έναν τίτλο έγινε πραγματικότητα. Με προπονητή τον Κώστα Νεγρεπόντη, η ομάδα που είχε αποτύχει στις λεπτομέρειες τα προηγούμενα χρόνια, κατάφερε με δυναμισμό και ωριμότητα να κατακτήσει το πρωτάθλημα της ΕΠΣ Αθηνών πετυχαίνοντας 7 νίκες, 2 ισοπαλίες με τον Απόλλωνα και μόλις μια ήττα την τελευταία αγωνιστική από τον ΠΑΟ. Στη συνέχεια, ως πρωταθλητής Αθήνας, ο σύλλογος αγωνίστηκε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα με Ολυμπιακό και Ηρακλή Θεσσαλονίκης, όπου κατέλαβε τη δεύτερη θέση. Ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία του συλλόγου στην μέχρι τότε ποδοσφαιρική ιστορία του.

Στα αξιοσημείωτα της σεζόν, πρέπει να αναφερθεί η ανάδειξη του Κώστα Νεστορίδη σε πρώτο σκόρερ της ομάδας και του πρωταθλήματος Αθήνας, και η παράλληλη κατάκτηση του Κυπέλλου Ήθους της ΕΠΣΑ. Επίσης, είχαμε την πρώτη εμφάνιση του Θανάση Σαραβάκου στην α΄ ομάδα από τον Ιανουάριο του 1951, με δύο γκολ πρωταθλήματος.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ

Τα 60χρονα του συλλόγου

1890-1950




ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ
ΓΙΑ ΤΑ 60 ΕΤΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

       

Το 1950 ο σμυρναϊκός σύλλογος συμπλήρωσε 60 χρόνια παρουσίας και δράσης στον ελληνικό αθλητισμό. Από την ίδρυσή του το 1890, από μια μικρή ομάδα φιλάθλων και φιλότεχνων της Σμύρνης με το όνομα "Ορφεύς", ως το 1950 είχαν μεσολαβήσει συγκλονιστικά γεγονότα. Η Σμύρνη ως ελληνική πόλη δεν υπήρχε πλέον. Οι αθλητές και οι παράγοντες του συλλόγου είχαν βιώσει τραγικές εμπειρίες. Πολλοί αφανίστηκαν το 1922 και όλοι είχαν απωλέσει προσφιλή τους πρόσωπα.

Αλλά ο σύλλογος άντεξε. Χάρις στον πρόεδρό του Δημητρό Δάλλα, το Σεπτέμβριο του 1922 αναστήθηκε στην Αθήνα, όπου με έδρα το Παναθηναϊκό Στάδιο επιβίωσε για 18 έτη. Και στη συνέχεια με επικεφαλής τον παλιό πρωταθλητή του, τον Δημητρό Καραμπάτη, εγκαταστάθηκε στη νέα έδρα του στη Νέα Σμύρνη, κοντά στους απογόνους των ιδρυτών του και σε άλλους πρόσφυγες. Με ορμητήριο το στάδιό του ξεκίνησε μια ανοδική πορεία.

Στα τέλη της δεκαετίας του '40 είχε πλέον καταξιωθεί στις συνειδήσεις των Ελλήνων φιλάθλων ως ένας από τους μεγάλους αθλητικούς συλλόγους της χώρας και είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια σειρά από αθλήματα.

Στο ποδόσφαιρο ήταν σταθερός διεκδικητής του αθηναϊκού πρωταθλήματος.

Στο στίβο πρωταγωνίστησε στο ξεκίνημα του γυναικείου αθλητισμού και αναδείκνυε συνεχώς νέα ταλέντα, πρωταθλητές και πρωταθλήτριες Ελλάδος, βαλκανιονίκες και ολυμπιονίκες, όπως ο Νίκος Σύλλας.

Στο βόλεϊ εισήγαγε πρώτος το βόλεϊ γυναικών στην Ελλάδα και διοργάνωσε τα πρώτα αθηναϊκά πρωταθλήματα. Είχε κατακτήσει πρωταθλήματα Αθηνών-Πειραιώς προπολεμικά και ήταν μόνιμος πρωταθλητής γυναικών μεταπολεμικά.

Στο μπάσκετ διατηρούσε ανδρικό και γυναικείο τμήμα και το γυναικείο πρωταγωνιστούσε στην Α΄ κατηγορία Αθήνας.

Στο ποδήλατο είχε αναδείξει πανελληνιονίκες και βαλκανιονίκες, ενώ το 1949 κατέκτησε το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα ομαδικής βαθμολογίας.

1941-1950 (θ΄)

Ποδηλασία

Πρωταθλητής Ελλάδος 1949





Πέτρος Λεωνίδης

 Το ποδηλατικό τμήμα συνέχισε με κεκτημένη ταχύτητα από την προπολεμική περίοδο, κατά την οποία είχαν διακριθεί ιδιαιτέρως ο Βασ. Κοκκώνης, ο Τομαής και οι βαλκανιονίκες: Στραβοπόδης (δευτεραθλητής Ελλάδος το 1940 στην αντοχή) και ο Αν. Σεφεριάδης (δευτεραθλητής Ελλάδος το 1937 στα 1000μ, συνέχισε και μεταπολεμικά). Μεταπολεμικά, αν και το άθλημα δεν ήταν πολύ δημοφιλές, κατάφερε σημαντικές επιτυχίες. Η κυανέρυθρη ομάδα στηρίχτηκε στο βετεράνο βαλκανιονίκη Πέτρο Λεωνίδη, ο οποίος μεταπολεμικά εντάχθηκε στον Πανιώνιο προερχόμενος από τον Πειραϊκό. Αναδείχθηκε πανελληνιονίκης στο αγώνισμα αντοχής το 1947 και το 1950-51 και έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1948. Πανελληνιονίκης αναδείχθηκε και ο Αναστάσιος Σεφεριάδης το 1949 στο σπριντ. Με τη συνδρομή μερικών ακόμα φιλότιμων αθλητών, όπως των δευτεραθλητών Ελλάδος 1949 Θοδωρή Κυριακού και του Αργύρη Χατζηαργυρίου, η ποδηλατική ομάδα αντοχής κατέκτησε το πανελλήνιο πρωτάθλημα στην ομαδική βαθμολογία το 1949.

1941-1950 (η΄)

Μόνιμος πρωταθλητής Αθηνών

στο βόλεϊ γυναικών 1946 ως 1950



Πανιώνιος και ΑΟ Ν. Σμύρνης
(εφ. "Εμπρός", 10 Δεκεμβρίου 1946)

 Η ομάδα γυναικών βόλεϊ του Πανιωνίου, η οποία είχε παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην καθιέρωση του αθλήματος στην Ελλάδα, επανιδρύθηκε αμέσως μετά την κατοχή. Με κεκτημένη ταχύτητα από την προπολεμική περίοδο, έκανε  πρωταθλητισμό και κατέκτησε τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα Αθηνών: 1947, 1948, 1949, 1950. Είναι κρίμα που την περίοδο αυτή δεν διοργανώθηκε πανελλήνιο πρωτάθλημα. Είναι σίγουρο πως θα το κατακτούσε. Η ανδρική ομάδα συμμετείχε στο πρωτάθλημα 1946 αλλά υπολειτουργούσε τα επόμενα έτη και μετά το 1947 δεν αναφέρεται. Εκτός των άλλων είχε και τον ενδοσυνοικιακό ανταγωνισμό της δυνατής ομάδας που είχε δημιουργήσει ο Α.Ο. Νέας Σμύρνης (ο μετέπειτα Μίλων).

1941-1950 (ζ΄)

Μπάσκετ

ανδρών και γυναικών

      

Η ομάδα μπάσκετ το 1941.

Εκτός από το στίβο και το ποδόσφαιρο, μεταπολεμικά λειτούργησαν, επίσης, τμήματα μπάσκετ και βόλεϊ, ανδρών και γυναικών καθώς και ποδηλασίας. Το τμήμα χειροσφαίρισης (11 παικτών) δεν ξαναϊδρύθηκε, μιας και το άθλημα έπαψε να καλλιεργείται μετά τον πόλεμο στην Ελλάδα. Το μπάσκετ γυναικών ήταν καινούργιο, αφού δεν υπήρχε προπολεμικά, αλλά σύντομα ανέβηκε και άρχισε να πρωταγωνιστεί στην Α΄ κατηγορία. Αντιθέτως, η ανδρική ομάδα άργησε να βρει το δρόμο της, αφού αγωνιζόταν στη Β΄ και έπειτα στη Γ΄ κατηγορία. Δυνατές ομάδες μπάσκετ και βόλεϊ είχε δημιουργήσει και ο Α.Ο. Νέας Σμύρνης (ο μετέπειτα Μίλων), δημιουργώντας έναν ενδοσυνοικιακό ανταγωνισμό. Συνήθως ο ΣΕΓΑΣ δεν τους τοποθετούσε στον ίδιο όμιλο ώστε να μην είναι αντίπαλοι, οπότε αγωνίζονταν άλλοτε με αθηναϊκές και άλλοτε με πειραϊκές ομάδες.